- Βερλέν, Πολ
- (Paul Marie Verlaine, Μετς 1844 – Παρίσι 1896). Γάλλος ποιητής. Γιος αξιωματικού του μηχανικού, πέρασε τα παιδικά του χρόνια σε αστικό περιβάλλον. Στο Παρίσι εργάστηκε ως υπάλληλος, πρώτα σε μια ασφαλιστική εταιρεία και μετά στο δημαρχείο. Ύστερα από τους πρώτους στίχους (1858), δημοσίευσε μερικά ποιήματα παρνασσιακού ύφους, όπως τα Κρόνια ποιήματα (Poémes saturniens, 1866). Αλλά ήδη με τα ποιήματα αυτά και με τα Ερωτικά πανηγύρια (Fêtes galantes, 1869) είχε αρχίσει να διαφαίνεται η πραγματική φυσιογνωμία του ποιητή. Το 1870 παντρεύτηκε και προσέφερε στη γυναίκα του ως γαμήλιο δώρο το Καλό τραγούδι, όπου υποσχόταν να απελευθερωθεί από το πάθος του αλκοολισμού. Τον επόμενο χρόνο, όμως, μπήκε στη ζωή του ο νεαρός Ρεμπό και αναστάτωσε τον εύθραυστο οικογενειακό δεσμό του. Για να τον ακολουθήσει, εγκατέλειψε τη σύζυγο και τον γιο του και ταξίδεψε μαζί του στο Βέλγιο και στην Αγγλία. Στις Βρυξέλλες, το 1873, ύστερα από έναν καυγά, πυροβόλησε τον φίλο του με πιστόλι και τον τραυμάτισε. Καταδικάστηκε σε δύο χρόνια φυλάκιση στη Μονς. Αυτή ήταν μια περίοδος προσέγγισης στη θρησκεία. Ο Β. έγραψε στη φυλακή μερικές από τις καλύτερες συλλογές του: Ρομάντζες χωρίς λόγια (Romances sans paroles, 1874) και το μεγαλύτερο μέρος από τη Φρόνηση (Sagesse, 1880) και από το Τότε και τώρα (1885). Επέστρεψε κατόπιν στη Γαλλία και ξανάρχισε τη ζωή της εξαθλίωσης, μια ζωή σημαδεμένη από το ποτό και την ασθένεια καθώς και από τη μακρόχρονη παραμονή στα νοσοκομεία. Τo 1894 ανακηρύχθηκε Πρίγκιπας των ποιητών, ενώ άγγιζε πλέον το τελευταίο στάδιο της ηθικής κατάπτωσης.
Εκτός από μερικά πεζά, όπως Οι καταραμένοι ποιητές (1888) ή Οι εξομολογήσεις μου (1895), το έργο του είναι κυρίως ποιητικό. Πέρα από τις συλλογές που προαναφέραμε, κυκλοφόρησαν επίσης: Αγάπη (1888), Παράλληλα (1889), Ευτυχία (1891), Τραγούδι για κείνη (1891). Οι ποιητές της παρακμής (decadence) και οι συμβολιστές τον θεωρούσαν δάσκαλο και πρότυπό τους, αλλά ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να μείνει πιστός σε μια σχολή. Η ποίησή του διαπνέεται κυρίως από μια έμπνευση συναισθηματική και αισθησιακή. Η νεανική του παρνασσιακή εμπειρία άφησε ωστόσο τα ίχνη της στην κομψότητα και στη χάρη του ρυθμού. Στην Ποιητική Τέχνη, που έγραψε το 1874, υπογράμμιζε τη σημασία που ο ίδιος έδινε στις αξίες του στίχου.
Ο Γάλλος ποιητής Πολ Βερλέν στο παρισινό καφέ-μπαρ «Francois Premier» το 1892, σε φωτογραφία της εποχής.
Dictionary of Greek. 2013.